Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε στο Las Vegas από 22-24 Φεβρουαρίου.
Η Κλινική μας συμμετείχε ως προσκεκλημένοι ομιλητές στο Συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Ρομποτικής Χειρουργικής και αποτελεί Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας!
Με τον καθηγητή Ashok Hemal που συνυπήρξαμε προεδρεύοντες σε ΠΟΛΛΑ Ουρολογικά Συνέδρια!


Οι ασθενείς με μη διηθητικό καρκίνο που έχουν υποστεί κυστεκτομη μετά αποτυχία ενδοκυστικων εγχύσεων και έχουν νόσο στη προστακτική ουρήθρα, έχουν χειρότερη πρόγνωση σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που ανακοίνωσε η ομάδα απο το Johns Hopkins Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Αμερικής. Οι ασθενεις αυτοί χρειάζονται συχνότερο έλεγχο σε βάθος πενταετίας.
Prostatic Urethral Involvement Tied to Worse Outcomes in NMIBC
Prostatic urethral involvement predicts cancer recurrence and premature death in men undergoing cystectomy for nonmuscle-invasive bladder cancer (NMIBC) even without upstaging.
Aaron Brant, MD, of the Brady Urological Institute at Johns Hopkins in Baltimore, and colleagues studied outcomes from 177 NMIBC patients at the institution. Two-thirds chose cystectomy after Bacillus Calmette–Guérin (BCG) failure, another 20% had high-grade T1 disease, and 11% had an unresectable large volume or multifocal tumor. Upon final pathology, cancer staging remained pT1, pTis, or pTa, and N0. Of the cohort, 63 men had prostatic urethral involvement (PUI) observed in pathological specimens. PUI was non-invasive (Ta or Tis) in 89% of affected men and superficially invasive (T1) in 11%; none had stromal invasion.
According to results published in the World Journal of Urology, men with PUI had worse recurrence-free, cancer-specific, and overall survival than men without it. Patients with PUI were significantly more likely to experience cancer recurrence in the urinary tract. They also were significantly more likely to have multifocal tumor (91% vs 52%), positive urethral margins (8% vs 0%), positive ureteral margins (19% vs 5%), and intravesical therapy (85% vs 64%). On multivariate analysis, PUI independently predicted a significant 2-fold increased risk for overall mortality.
“These findings indicate that PUI is an adverse pathologic feature of NMIBC independent of its association with CIS [carcinoma in situ], positive urinary tract margin, multifocal tumor, and pathologic upstaging,” Dr Brant and the team stated. The investigators believe PUI may indicate a “pan-urothelial” phenotype rather than localized cancer. They suggested men with PUI should be monitored closely for recurrence.
“In our practice, patients with PUI undergo urine cytology testing and CT imaging every 3–6 months for the first 2 years after surgery and then annually thereafter. In the patients who do not undergo urethrectomy, urethroscopy is performed every 6–12 months for 3 years.”
Bladder Cancer Surgery Delay Increases Death Risk
Delays in RC longer than 12 weeks from diagnosis were associated with significant 1.6- and 1.3-fold increased risks of death among with or without NAC, respectively, Chu’s team reported in Cancer.
Using the Surveillance, Epidemiology, and End Results (SEER) database and the Medicare claims database, Alice T. Chu and colleagues looked at patients with stage II urothelial carcinoma of the bladder who underwent RC from 2004 to 2012. The investigators stratified 1,509 patients into RC groups with or without neoadjuvant chemotherapy (NAC).
Among patients proceeding to RC without NAC, those living in high-poverty neighborhoods or lived in non-metropolitan areas had significant 1.4- and 1.6-fold increased odds of delayed care, respectively. Men and patients who required a provider transfer for bladder cancer care had significant 2.2-fold and 1.8-fold increased odds of delayed care, respectively.
“Timely surgery is fundamental in the treatment of MIBC, and this necessitates attention to disparities in access to complex surgical care and care coordination,” the authors concluded.
Για πρώτη φορά στη χώρα μας πραγματοποιήθηκε από την ομάδα μας Ρομποτική ριζική προστατεκτομή σε ασθενή 68 ετών με ημερήσια νοσηλεία (day clinic).
Ο ασθενής εισήχθη το πρωί και υποβλήθηκε σε Ρομποτική ριζική προστατεκτομή με διατήρηση των στυτικών νεύρων, διάρκειας 1ώρας και 35 λεπτών. Το απόγευμα της ίδιας μέρας εξήλθε του νοσοκομείου σε άριστη γενική κατάσταση.
Σημειώνεται ότι η επέμβαση της Ρομποτικής ριζικής προστατεκτομής για καρκίνο του προστάτη έχει απλοποιηθεί από την ομάδα μας στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών και σε επιλεγμένους ασθενείς δεν απαιτεί πλέον παραμονή στο Νοσοκομείο.
Ο Δρ. Παρδαλίδης Νικόλαος αναφέρει ότι η διενέργεια Ρομποτικής προστατεκτομής με ημερήσια νοσηλεία είναι μία ενδιαφέρουσα προοπτική της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής, δίχως να επηρεάζεται το εξαιρετικό ογκολογικό αποτέλεσμα της μεθόδου.
Κάθε χρόνο, περίπου 80.000 άνθρωποι διαγιγνώσκονται με καρκίνο της ουροδόχου κύστης και περίπου 17.000 θα χάσουν τη ζωή τους από τη νόσο, η οποία στις ΗΠΑ αποτελεί τον 6ο συχνότερα εμφανιζόμενο τύπο καρκίνου.
Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης διακρίνεται σε επιφανειακό, διηθητικό όταν έχει προχωρήσει στο μυϊκό τοίχωμα της ουροδόχου κύστεως και μεταστατικό όταν έχει προχωρήσει εκτός της ουροδόχου κύστεως.
Σύμφωνα με στατιστικές έρευνες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, το 20% – 25% των διαγνώσεων καρκίνου στην ουροδόχο κύστη, αφορά στο διηθητικό τύπο.
Το 2017, οι ασθενείς που διαγνώστηκαν με μεταστατικό καρκίνο είχαν πολλές νέες ανοσοθεραπείες που προστέθηκαν στις επιλογές θεραπείας τους, συμπεριλαμβανομένων των nivolumab, pembrolizumab, avelumab, durvalumab και atezolizumab.
Αντίθετα, οι ασθενείς που έχουν διαγνωστεί με διηθητικό καρκίνο της ουροδόχου κύστης παρουσιάζουν σημαντικό κίνδυνο θανάτου, ο οποίος δεν έχει βελτιωθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι τρέχουσες εξελίξεις γύρω από την αντιμετώπιση του διηθητικού καρκίνου στην ουροδόχο κύστη αποτέλεσαν το βασικό θέμα συζήτησης στο πρόσφατο ουρολογικό συνέδριο Genitourinary Cancers 2018, που έλαβε χώρα στο Σαν Φρανσίσκο, των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του συνεδρίου, μία από τις κύριες προκλήσεις της θεραπείας του διηθητικού καρκίνου στην ουροδόχο κύστη είναι ότι πολλοί ασθενείς τυγχάνουν υποβαθμισμένης αντιμετώπισης.
Ειδικότερα, τα θέματα που αναδείχτηκαν ήταν, αφενός, ότι οι ασθενείς με διηθητικό καρκίνο στην ουροδόχο κύστη δεν λαμβάνουν προεγχειρητική χημειοθεραπεία και, αφετέρου, η μη τήρηση καθορισμένων κατευθυντήριων γραμμών.
Για την ακρίβεια, η Αμερικανική Ουρολογική Ένωση (AUA) και αρκετές άλλες ιατρικές οργανώσεις δημοσίευσαν μόλις το πρώτο σύνολο κλινικών οδηγιών για τη θεραπεία του μη μεταστατικού διηθητικού καρκίνου στην ουροδόχο κύστη, μόλις το 2017.
Σύμφωνα με αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές:
- Η χημειοθεραπεία που βασίζεται στη σισπλατίνη πρέπει να προσφέρεται σε ασθενείς επιλέξιμους για κυστεκτομή πριν από τη χειρουργική επέμβαση.
- Η ριζική κυστεκτομή πρέπει να διεξάγεται το συντομότερο δυνατό μετά την ολοκλήρωση της εισαγωγικής θεραπείας και την ανάρρωση του ασθενή.
- Οποιοσδήποτε ασθενής δεν είναι επιλέξιμος για χημειοθεραπεία που βασίζεται σε σισπλατίνη, θα πρέπει να προχωρήσει σε οριστική τοπική θεραπεία.
Σημαντικά μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης για τους ασθενείς με καρκίνο του νεφρού, τύπου cT1b, προσφέρει η επιλογή της μερικής νεφρεκτομής σε σύγκριση με τη ριζική αφαίρεση του οργάνου, σύμφωνα με πρόσφατη επιστημονική μελέτη που έλαβε χώρα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ωστόσο, και οι δυο χειρουργικές προσεγγίσεις εμφανίζουν αντίστοιχα αποτελέσματα επιβίωσης όταν εφαρμόζονται για την αντιμετώπιση καρκίνου τύπου cT2.
Ο σχηματισμός όγκου στα νεφρά αποτελεί την όγδοη πιο συχνή κακοήθεια στους άνδρες και η τρίτη συχνότερη εν γένει στο ουροποιητικό σύστημα. Προσβάλει δυο φορές συχνότερα τους άνδρες και εμφανίζεται συνήθως µετά την ηλικία των 60 ετών.
Όσο πιο έγκαιρα διαγνωστεί ο καρκίνος του νεφρού τόσο μεγαλύτερες είναι και οι πιθανότητες ίασης.
Σε περίπτωση που ο όγκος είναι περιορισμένος µόνο στο νεφρό και διαπιστώνεται ότι μπορεί να αφαιρεθεί µε ασφάλεια, πραγματοποιείται μερική νεφρεκτομή, προκειμένου να σωθεί όσο περισσότερο λειτουργικό τμήμα του νεφρού και να ελαττωθεί η πιθανότητα μελλοντικής αιμοκάθαρσης. Όταν ο καρκίνος είναι πιο εκτεταμένος τότε συνίσταται η ριζική εκτομή του νεφρού.
Η μερική νεφρεκτομή είναι η τυπική αντιμετώπιση για τους μικρότερους όγκους, τύπου cT1a, όμως τα αποτελέσματα της πρόσφατης έρευνας που πραγματοποίησαν επιστήμονες Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι, στις ΗΠΑ, αποκάλυψαν ότι υπάρχει σοβαρή βάση για την καθιέρωση της μερικής νεφρεκτομής ως επέμβαση εκλογής και σε μεγαλύτερους όγκους (cT1b και cT2).
Για να διερευνήσουν την επιβίωση και τα περιεγχειρητικά αποτελέσματα της μερικής έναντι της ριζικής νεφρεκτομής για τους καρκίνους τύπου cT1b και cT2, οι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι χρησιμοποίησαν την Εθνική Βάση Δεδομένων για τον Καρκίνο στις ΗΠΑ, προκειμένου να εντοπίσουν ασθενείς από το 1994 έως το 2013 και να επεξεργαστούν τα σχετικά στοιχεία.
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι μεταξύ των ασθενών με καρκίνο νεφρού τύπου cT1b, όσοι υποβλήθηκαν σε μερική νεφρεκτομή είχαν σημαντικά υψηλότερη πιθανότητα επιβίωσης κατά 20% σε σύγκριση με εκείνους που υποβλήθηκαν σε ριζική νεφρεκτομή.
Οι ερευνητές δεν βρήκαν σημαντική διαφορά στα συνολικά ποσοστά επιβίωσης μεταξύ των χειρουργικών προσεγγίσεων στους ασθενείς με καρκίνο του νεφρού τύπου cT2.
Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να σημειωθεί πως τόσο η μερική όσο και η ριζική αποτελούν χειρουργεία που απαιτούν ιδιαίτερα λεπτούς χειρισμούς. Γι’ αυτό, τα τελευταία χρόνια κερδίζουν έδαφος οι ρομποτικές επεμβάσεις, οι οποίες εμφανίζουν σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι των πιο παραδοσιακών, ανοικτών χειρουργείων.
Η ρομποτική νεφρεκτομή, μερική ή ριζική, είναι πλέον η καθιερωμένη μέθοδος για την αντιμετώπιση του καρκίνου του νεφρού και προσφέρει στον ασθενή, σημαντικά λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο, ελάχιστη παραμονή στο νοσοκομείο και άμεση επάνοδο στη φυσιολογική δραστηριότητα.
Γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντική η επιλογή χειρουργού με μεγάλη εμπειρία και υψηλή εξειδίκευση στη χρήση ρομποτικών συστημάτων, ειδικά όσον αφορά στην ρομποτική αντιμετώπιση καρκίνων του νεφρού, τόσο για την επιλογή της ιδανικής για τον ασθενή χειρουργικής προσέγγισης όσο και για την επίτευξη του βέλτιστου δυνατού ιατρικού αποτελέσματος.